Terugblik voorbereiding Olympische Spelen
De Olympische voorbereiding is na de Europese Kampioenschappen in Eindhoven begonnen. Voordat we daarmee aan de slag gingen, waren we eerst afgereisd naar Manchester voor de Wereldkampioenschappen korte baan. Naast de bijna voltallige Olympische ploeg, namen ook een aantal andere Nederlandse toppers deel. Zij hadden zich ook gekwalificeerd voor de WK, alleen niet voor de Spelen.
Na de WK nam de gehele Olympische ploeg een kleine week rust om zich vervolgens op te laden voor een aantal belangrijke maanden. Helaas moest ik in deze week geopereerd worden aan mijn keelamandelen. Deze waren dermate ontstoken dat zij mijn prestaties beďnvloedde. De KNO-arts deelde mij letterlijk mee: “Op deze manier kan je geen topprestaties leveren”. Overigens vertelde hij mij dit nog voor de WK en liep ik er al een tijdje mee rond, dus gelukkig heb ik hem wel het tegendeel bewezen en heb ik aan mezelf laten zien dat je met een sterke wil ver kan komen.
Na mijn operatie ben ik zeker een week goed ziek geweest. Na twee weken kon ik weer het water in en heel rustig wat baantjes trekken. Vlak daarna kon ik mee op trainingskamp naar Cyprus. Uiteraard was dat wel na goedkeuring van de arts. Op Cyprus heb ik samen met Thijs, onder leiding van Marcel Wouda, erg goed kunnen trainen. Het is een prachtige trainingsplek om helemaal tot rust te komen en je goed op je trainingen te kunnen focussen.
Na twee intensieve weken op Cyprus stonden nog twee pittige weken in Lelystad op het programma, voordat we afreisden naar Eindhoven waar de Nederlandse titels werden vergeven. Daar verbleven we met de gehele Olympische ploeg in een hotel. De reden hiervoor was dat in Beijing de finales in de ochtend werden gehouden. Hiermee hadden wij nog geen ervaring, dus bij de NK werden de Spelen “nagebootst”. Door in de ochtend finale te zwemmen, moesten wij ons ritme van slapen en eten aanpassen. Ook maakten wij gebruik van de Wake-up-light en de EnergyLight. In De Tongelreep zwom ik ongetaperd naar goede tijden, dat gaf aan dat ik na mijn operatie op de goede weg zat.
Twee weken na de NK stond de NK Sprint op het programma. Helaas had ik vlak daarvoor blijkbaar een virusje opgelopen wat dat weekend naar buiten kwam met een longontsteking. Dat betekende dat ik helaas niet meer verder kon sprinten en een antibioticakuur kreeg. Na een dikke week kon ik langzaam mijn trainingen weer opbouwen.
En daarna begonnen de kriebels te komen, want we hadden namelijk nog een week thuiszijn voor de boeg. Op zaterdag 12 juli zouden we namelijk vertrekken naar Hong Kong voor het laatste trainingskamp voor de Olympische Spelen. De laatste week in Nederland betekende dus afscheid nemen, succes wensen in ontvangst nemen, leuke cadeautjes krijgen (bijvoorbeeld een iPod van de Provincie Flevoland), de laatste boodschapjes doen (pure hagelslag en vruchtenhagelslag inslaan) en natuurlijk de koffer inpakken. We mochten maar 30 kilo meenemen voor zes weken, dus Thijs en ik hadden besloten om een doos met tussendoortjes alvast naar het hotel te sturen en ook bij een van de fysiotherapeuten konden we nog wat inleveren. Op zich hadden we natuurlijk niet zo heel veel kleding nodig. De weken in Hong Kong en Beijing mocht je alleen maar in je NOC*NSF-kleding lopen, maar uiteraard gingen er wel wat leuke kleren mee voor vrije zondagen en/of vrije avonden! Daarnaast moesten we ook genoeg andere spullen meenemen om ons zes weken te vermaken.
De week voordat we weggingen, ging ontzettend snel voorbij. Op zaterdag 12 juli brachten onze ouders ons weg naar het Dorint op Schiphol. Daar werden we uitgezwaaid en vervolgens nuttigden wij daar nog een lunch alvorens wij onder politie-escorte naar Schiphol werden gereden. Op Schiphol aangekomen, konden wij direct inchecken en ook direct door de douane lopen. Dat was dus prima geregeld! En eenmaal door de douane kon de reis beginnen…
