Terugblik trainingskamp Hong Kong
Over het trainingskamp in Hong Kong zal ik niet lang uitbreiden. Het verhaal over de Olympische Spelen zal namelijk een stuk langer worden.
We verbleven ongeveer drie weken in Hong Kong. Op zaterdag 12 juli vertrokken wij uit Amsterdam en zondag 13 juli kwamen wij in Hong Kong aan. Het einde van ons trainingskamp in Hong Kong was op zondag 3 augustus. Dat was de dag waarop we naar Beijing vlogen en de Spelen bijna echt zouden beginnen!
In Hong Kong hebben wij keihard getraind en de laatste week is de taper (de uitrustperiode) ingegaan. We trainden op twee verschillende locaties. Het ene zwembad lag naast een universiteit en tussen de flats en het andere zwembad lag tussen de bergen. Daar was het uitzicht best mooi! Niet dat je daar ontzettend veel van merkt natuurlijk als je met je hoofd vaak naar de bodem kijkt, maar als je even rust hebt, was het genieten.
De krachttrainingen konden bij beide locaties redelijk goed uitgevoerd worden, dus wij hoefden ons krachttrainingsschema niet drastisch te veranderen. Naast de krachttrainingen zijn we ook nog een aantal keren op de bal geklommen om daarop corestability-oefeningen te doen.
Wij verbleven in het Hong Kong Gold Coast Hotel. Dat was een heerlijk 5-sterrenhotel, waar we ons prima vermaakt hebben met bijvoorbeeld een spelletje yahtzee in de lobby. Ook was er in de buurt een lekkere koffiecorner waar erg goede hazelnotencappuccino aanwezig was. Daarnaast kon je heerlijk langs de boulevard lopen waar op een aantal avonden in de week een marktje aanwezig was met veel handgemaakte “prulletjes”.
In de weekenden hebben we een aantal dingen bezocht. Zo zijn we onder andere naar de Ladies Market geweest en hebben we de grootste Buddha van de wereld bezocht. In het weekend waren we toch redelijk vaak behoorlijk moe en daarom besloten we toch vaak in de buurt van het hotel te blijven, zodat we terug konden gaan als we dat wilden.
Helaas werd Thijs aan het einde van het trainingskamp ziek, waardoor ik “alleen” (maar uiteraard wel met de rest van de Olympische ploeg) naar Beijing moest reizen. Het is natuurlijk niet echt leuk om je broertje ziek achter te laten, maar gelukkig was hij in goede handen. Rowan (teammanager) en Joyce (fysiotherapeut) en natuurlijk de openwaterzwemmers (Maarten, Edith en coaches), die achterbleven in Hong Kong, hielden een oogje in het zeil.
De reis naar Beijing verliep vlotjes en om 16.00 uur mocht ik mijn voetjes neerzetten op Beijing-grond… Op Olympische Spelen-grond… Op grond waar de komende drie weken is ontzettends speciaals zou worden gehouden… Op grond waar ik heel snel nog een stukje over ga schrijven…
