Trainingskamp Ottawa, Canada, 3-17 juli 2005
Auteur: Thijs van Valkengoed
Op zondag 3 juli vertrokken het XLence Swimteam, TWN en Hinkelien Schreuder van Schiphol om zich in Ottawa bij de rest van de Nederlandse ploeg te voegen, die al een week in Canada zat. Na enige vertraging bij het vertrek kwamen we ongeveer 9 uur later in Ottawa aan. We konden meteen aanschuiven bij het avondeten en verbaasden ons over de service en de mooie kamers toen we onze spullen wegbrachten.
Dit trainingskamp deel ik net als in Wachtebeke, Canet en Barcelona de kamer met Bas. Op advies van de ploegarts gingen we rond 10 uur 's avonds slapen. We konden toen ook nog maar nauwelijks onze ogen open houden.
Na een nacht heerlijk te hebben geslapen in ons 'Heavenly Bed' (zoals de slogan van het Westin Hotel luidt), gingen we naar het zwembad voor de eerste training. Het zwembad is ongeveer een kwartier lopen van het hotel en bevindt zich op het terrein van de Universiteit van Ottawa, de thuisbasis van de Gee-Gees (de sportteams van de universiteit). Het zwembad is een betonnen bak zonder ramen met een 10-meter springtoren. Je kunt er uitstekend trainen en het badpersoneel is erg behulpzaam. De eerste paar trainingen gingen erg lekker en na dinsdagmiddag is de taper echt begonnen.
Woensdag is er 2x voor mij gezongen. Net nadat de wekker ging zong Bas al voor me en bij het ontbijt zong een groot gedeelte van de Nederlandse ploeg voor me. Na de ochtendtrainingen (een zwem- en krachttraining) kreeg ik een T-shirt met een Canada/Ottawa opdruk. 's Middags waren we vrij en bezochten we de Mall (een groot gebouw met winkels) en hebben we een drankje op een terrasje gepakt. Het is hier erg goed weer. We hebben tot nu toe slechts één dag regen gehad. De rest van de dagen was het lekker zonning.
Donderdag begon de tweede trainingscyclus. Vandaag we wat spierpijn van de krachttraining van gisteren, maar dat mocht de pret niet drukken. We deden een rustig ochtend training met wat sprints en in de middag een training waarin we voluit moesten zwemmen. Dat ging erg goed. 's Avonds stelde alle zwemmers zich aan elkaar voor. Zo leerde we de debutanten in de Nederlandse ploeg kennen en de debutanten de zwemmers die langer in ploeg zitten.
Helaas moesten we donderdag ook het trieste nieuws uit Londen vernemen. Dat schokte ons allemaal. Alle vlaggen hangen in Canada ook halfstok.
Vrijdags deden we twee zwemtrainingen en een krachttraining. 's Avonds ging een gedeelte van de groep naar een concert van de 'Black Eyed Peas' wat bijna voor het hotel werd gehouden. Zaterdag deden we maar één zwemtraining en deze werd gevolgd door anderhalve dag rust. Zaterdagavond gingen we met een groot gedeelte van de Nederlandse ploeg naar de film.
Zondag was voornamelijk een dagje niets doen. In de taper komt eerst alle vermoeidheid eruit van al het werk dat je al verzet hebt in de maanden ervoor. In die maanden herstel je namelijk niet volledig van alle trainingen. Daardoor komt die vermoeidheid eruit als je het een langere periode rustiger aan gaat doen en dat doe je in de taper. Bas, Stefan, Inge en ik speelden een potje kaarten. Waarna Bas en ik een potje basketbal gingen spelen in het hotel. Ook keken we nog wat films terwijl we op bed lagen.
Maandagochtend begonnen onze trainingen weer. De trainingen zijn nu eens stuk korter en veel minder zwaar. Maandag en dinsdag deden we twee zwemtraining en een krachttraining. Dinsdagmiddag was er een heleboel chloor in het zwembad gegooid door het badpersoneel. Er had namelijk een drol ingelegen. Door al het chloor kon je de kant pas zien als je er een meter vanaf was, maar dat maakte de training er niet minder om. Woensdagochtend volgde de laatste training uit deze cyclus. 's Middags hadden Bas en ik weinig energie om erop uit te gaan. Daarom keken we wat films en lazen we wat. Het internet biedt gelukkig ook enige afleiding. 's Avonds werden we nog getrakeerd op een enorme onweersbui. Ik had nog nooit zo'n grote onweersbui gezien. Hij strekte zich uit over het hele gebied dat we kunnen zien vanuit onze kamer en de onweersflitsen volgden elkaar in hoog tempo op. Een erg mooi gezicht.
De donderdag bootsten we een racedag na. Dat betekende ik 's ochtends en 's middags hard moest zwemmen. 's Ochtends deed ik 2 keer een gebroken 100 meter en 's middag 1 keer. Een gebroken race is een afstand zwemmen met onderweg wat rust. Ik deed bijvoorbeeld 2 keer 50 met 10 seconde rust tussendoor. Hierdoor kan de snelheden van een echte race beter benaderen, waardoor je een betere trainingsprikkel krijgt. De tijden die ik zwom waren veel belovend. Donderdag was zo een aardig zware dag en dat was de eerste paar honderd meter van de vrijdagochtendtraining wel te merken. Gelukkig ging de rest een stuk beter. 's Middags moesten we wat eerder trainen, omdat de Duitse ploeg was gekomen. Zij trainden na ons.
Ook zaterdagochtend was het weer heerlijk weer. Onderweg naar het zwembad van de Universiteit van Ottawa lopen wij over het terrein van de desbetreffende universiteit. Ik besloot maar eens wat foto's te maken van het gebied. Daarbij had ik ook meteen wat zwarte eekhoorns op de foto gezet. Deze speelse beestjes waren erg leuk om rond te zien springen en waren niet schuw voor mensen. De zaterdagochtendtraining begon wat gek, want ook de Duiters waren om half 9 in het zwembad. De teammanagers besloten het bad maar te delen. Het zwembad lag toen wel helemaal vol met WK-zwemmers. Bij mij ging de training weer wat beter en ga ik me vol vertrouwen naar Montreal. Wel heb ik in Montreal nog rust nodig om de laatste taper-vermoeidheid eruit te krijgen. De rest van de dag gebruikte ik om te kaarten en wat van de omgeving te zien. In Ottawa is het parlement gezeteld met de nodige ministeries en ook het hooggerechtshof van Canada. 's Avonds gingen we met een aantal naar de bioscoop. Zondagochtend konden we lekker uitslapen en om twee uur vertrokken we naar Montreal.