Europese Kampioenschappen Eindhoven 2008
De EK zwemmen in eigen land !!
De EK zwemmen in eigen land
door Jolijn
De Europese Kampioenschappen in Eindhoven zijn inmiddels een paar dagen onderweg. We zijn alweer op dag vier van het zeven dagen durende toernooi. Het zwembad in Eindhoven, De Tongelreep, is omgetoverd tot een prachtig toernooibad en voor de Nederlandse zwemmers en zwemsters is alles prima geregeld.
Al vanaf afgelopen zondag heeft de Nederlandse ploeg een hotel vlakbij De Tongelreep volledig tot haar beschikking. We worden elke dag door een aantal busjes heen en terug gereden naar het zwembad wanneer we maar willen. Echt luxe!
Ook het eten in het hotel is perfect, typisch Nederlands natuurlijk, maar bijvoorbeeld ook een stuk beter gekookt dan in Debrecen en in Italië (daar kregen we soms koude groenten, zoals koude sperziebonen). Het eten is bovendien afwisselender en 's middags kunnen we kiezen tussen warm eten en brood. Thijs zul je niet zien met brood tussen de middag, maar ik verkies een broodmaaltijd 's middags echt wel voor een warme maaltijd.
Bij het eetgedeelte hebben ze zelfs voor ons een televisie neergezet, zodat wij (degenen die geen finales hebben) op tijd kunnen eten en toch niets van de finales hoeven te missen. De zwemmers die nog midden in het toernooi zitten, zijn niet verplicht om bij de finales aanwezig te zijn. Wanneer je toernooi erop zit en dat gaat de komende dagen natuurlijk steeds meer gebeuren bij de ploeg, ben je wel verplicht om bij de finales aanwezig te zijn om je teamgenoten aan te moedigen.
Voor Thijs en mij is het toernooi nog niet voorbij. Thijs zal zaterdag nog starten op de 50 meter schoolslag en ik doe dat zondag. Daarnaast zullen wij aanstaande maandag allebei aantreden in de series van de 4x100 meter wisselslag waar we allebei de schoolslag gaan zwemmen.
Vanaf deze plek wil ik iedereen die ons de afgelopen dagen heeft gefeliciteerd (via de diverse communicatiewegen) hartelijk bedanken. Echt heel erg leuk!
Interview van John Volkers in "de Volkskrant" met Thijs en Jolijn (staat ook bij artikelen)
Bloedband ideale combinatie in het zwembad
Broer en zus Van Valkengoed stimuleren elkaar en komen met minimale hulp van een trainer tot ongekende prestaties.
De zus van Michael Phelps zwom internationaal en Ian Thorpe had ook een zusje dat het Australische team haalde. Maar een broer en zus in een Nederlands zwemteam, zoals bij de EK in Eindhoven, dat is een bijzonderheid. Thijs en Jolijn van Valkengoed uit Lelystad zijn een paar apart.
Vorig jaar januari staken ze de koppen bij elkaar. Als ze nog één doel in hun zwemleven zouden willen hebben, dan was dat de EK. Jolijn had genoeg van NZA, het zweminstituut van Amsterdam, en Thijs, in 2003 de winnaar van de US Open, wilden ze daar niet hebben. Zijn tijd leek, na een burn-out, voorbij.
Het was die aanname die het duo uit Flevoland aanzette tot grote daden. Ze kwamen in contact met de leiding van het gemeentelijk sportbedrijf en kregen de sleutel van het zwembad. Ze kunnen er ‘s ochtends om vijf voor vijf terecht.
Trainer Mark Faber komt drie keer per week kijken of alles goed gaat. Bij de andere zeven trainingen zijn ze eigen baas. In koor: ‘We hebben 22 jaar ervaring. Dan weet je veel zelf.’
Jolijn (26) ging voorop. ‘Thijs lag in het begin ver achter.’ Thijs (24): ‘Ik had twee jaar niet kunnen trainen. Ik was bij mijn vorige coaches totaal overtraind geraakt. Zonder dat ik dat toen in de gaten had. Ik sliep een jaar lang tien uur per nacht en was nog moe.’ Jolijn: ‘Voor hem was het ideaal met mij te trainen. Met andere jongens zou hij zichzelf weer over de kop hebben gejaagd.’ Thijs: ‘Een sporter wil niet verliezen, ook niet in de training.’
Drie maanden zwom hij als een jonge eend achter zijn zus aan. TvV, zoals Thijs van Valkengoed wel wordt genoemd, moest weer zijn watergevoel terugkrijgen, het grote talent voor de schoolslag waarom hij geprezen werd. Hij was het kwijtgeraakt in het olympische jaar 2004.
Jolijn: ‘Mijn moeder kreeg borstkanker in 2003. Thijs was toen erg goed. Hij won brons bij de EK kortebaan. Zijn reactie daarop was nog harder trainen, om te laten zien dat de ziekte van zijn moeder hem niet trof in zijn zwemmen.’ Thijs: ‘In september kreeg ze het. Als jij de Olympische Spelen nou maar haalt, zei ze. Ik voelde dat als een heilige plicht.’
In 2007 was de ellende achter de rug en vonden de twee elkaar in een succesvolle aanpak om Eindhoven te halen. Jolijn: ‘We zijn de ideale combinatie.’ Thijs: ‘We hebben misschien twee keer geen zin gehad in zo’n training om vijf uur ’s ochtends, als heel Nederland nog in bed ligt.’ Jolijn: ‘Ik moet nu weer achter hem aan. Ik kom weleens iets kapotter van de training dan ik zou willen.’ Thijs: ‘Bij de EK kortebaan in Debrecen kreeg ze een allergie.’ Jolijn: ‘Mijn keelamandelen moeten eruit na dit EK.’
De charme van Eindhoven? Jolijn: ‘Het eigen publiek, leuker is er niet.’ Thijs: ‘Dat we voor het eerst samen een groot toernooi zwemmen. Dat we de enige broer en zus zijn die dit hebben gehaald.’ De samenwerking loont. Thijs, zevende bij de EK, plaatste zich voor de Spelen. Jolijn gaat ook, als estafettezwemster.
