Olympische Spelen Beijing 2008
De rest van de Spelen als je uitgesport bent
Als je uitgesport bent, dan kun je genieten van andere sporten. Atleten kunnen via het NOC*NSF kaartjes krijgen voor de atletentribunes. Het is dan nog wel afwachten of je daadwerkelijk die kaartjes krijgt, want er zijn namelijk genoeg sporters die een kaartje willen. Aangezien ik na de eerste dag al klaar was, kon ik natuurlijk al andere sporten gaan bekijken, maar dat deed ik voornamelijk op televisie tussen de zwemwedstrijden door. Het zwemmen heb ik natuurlijk helemaal "live" gevolgd! De televisie bracht ons 40 kanalen met uitzendingen vanaf alle Olympische accommodaties. Als je uitgesport bent, dan kun je ook een gratis vette hap krijgen in het Olympisch Dorp bij de McDonald’s. Daar werd het dus steeds drukker. Ook de verschillende toeristische locaties bleven niet onbezocht.
Donderdag: de Lama Tempel en collega's op bezoek
Op de donderdag van de eerste week maakte ik mijn eerste uitje. Met Bas (en zijn aanhang) en Mitja ging ik naar de Lama Tempel. Daar hebben ze, naast veel tempelgebouwen, een beeld van 29 meter hoog en deze is gesneden uit één boom, erg bijzonder dus.
In de middag ging ik naar het Holland Heineken House. Daar trof ik een delegatie van de Politie aan. Zij waren daar om 'hun' Olympische sporters aan te moedigen en om de collega's van Bike2play te verwelkomen. Zij hadden namelijk de mountainbike ter hand genomen om vanuit Nederland naar Beijing te fietsen en zo geld op te halen voor de Stichting Right2play. Een enorme prestatie dus!
Zaterdag: HHH, shoppen in de Beijing YaShow Clothing Market en souvenirs kopen
Het Holland Heineken House was natuurlijk de ontmoetingsplek voor Nederlanders, maar bood daarnaast ook nog veel andere zaken. Zo kon je er pinnen (erg belangrijk), kleding uit de collectie van de Nederlandse outfit kopen, sporttestjes doen, Nederlands brood kopen, iets drinken en verder werden er natuurlijk de Nederlandse medaillewinnaars gehuldigd. Daarnaast was er ook een ruimte voor atleten waar (koude) hapjes te krijgen waren, Nederlandse kranten lagen, getafeltennist kon worden en men op een WII kon spelen. Dat konden Manon, Jolijn en ik natuurlijk niet laten.
Na ons bezoek aan het HHH gingen we door naar de Beijing YaShow Clothing Market. Dat is een gebouw van een paar verdiepingen vol met allerlei kleine kraampjes met producten. Aan het begin van het winkelcentrum werd je overigens als Olympische sporter verwelkomd met een leuk cadeautje, namelijk een mooie set eetstokjes. Medaillewinnaars kregen zelfs een nog grotere verrassing. Op de markt zelf scheelde het trouwens niet veel of je werd de kraampjes letterlijk ingetrokken. Hier heb ik al een paar souvenirs gekocht, 'echte' Chinese souvenirs.
Vervolgens gingen we Olympische souvenirs kopen op de Olympic Green (het gedeelte waaraan alle grote Olympische accommodaties lagen). Bij die winkel aangekomen moesten we eerst een half uur in de rij staan voor we naar binnen mochten, maar het was het wachten waard. In de winkel hadden ze alles van A tot Z met een Olympisch tintje. Natuurlijk kon ik niet vertrekken zonder een scala aan souvenirs.
Zondag: kwartfinale vrouwenwaterpolo Nederland-Italië
Zondagochtend was ik eerst naar de laatste finales van de zwemwedstrijden geweest. Vervolgens terug naar het Olympisch Dorp. In de middag ging ik samen met Pieter van den Hoogenband en Femke Heemskerk naar de kwartfinale van de Nederlandse waterpolodames. Dat was een heel avontuur. Eerst gingen we namelijk met de bus naar de Olympic Green, maar toen moesten we nog een heel eind lopen. Eenmaal bij de ingang aangekomen waren we natuurlijk het lopen al aardig zat. Ook bleek dat wij, als zwemmers, niet zomaar naar binnen mochten. En dat terwijl de waterpolosters wel bij ‘ons’ zwembad naar binnen mochten. Dat vonden wij natuurlijk niet leuk, maar we gingen niet bij de pakken neerzitten.
We liepen nog een heel eind en probeerden het bij de zijingang. Daar lukte het wel om naar binnen te komen met onze atletenaccreditatie! Er gebeurde precies hetzelfde als bij de hoofdingang, maar nu deden ze er niet moeilijk over. Wij liepen natuurlijk stoïcijns door... Vervolgens gingen we via de atleteningang de tribunes op en ook daar werden we niet tegengehouden. Uiteindelijk kostte het ons wel de eerste twee periodes, maar dat bleek niet zo erg. De spanning zat hem namelijk in de derde en vierde periode. Die waren super spannend, want de ploegen gingen precies gelijk op. Uiteindelijk mondde het uit in een verlenging (door een strafworp toegekend aan de Italiaanse dames in de laatste minuut). Ook in de verlenging bleef de score gelijk, dus de wedstrijden moest worden beslist met strafworpen. Hierin bleek Nederland het beste en de halve finale was bereikt! Wat een wedstrijd! Ala echte fans hadden we nog even op de dames gewacht om ze te feliciteren. We mochten daarna met hen in de bus mee terug naar het Olympisch Dorp. Erg leuk!
Maandag: de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede
Op maandag ging ik alleen naar de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede. De Verboden Stad beslaat een enorm gebied in Beijing. De totale stad kent 9.999 vertrekken, één voor elke aards leven van de keizer. Hij kan zo namelijk 10.000 jaar oud worden. In werkelijkheid waren de meeste vertrekken voor het keizerlijke gevolg. Bij de entree liep je van paleis naar paleis en dat was al een hele trip. In deze vertrekken was er weinig te zien, op de tronen van de keizer na.
Aan de achterkant van de Verboden Stad was de keizerlijke tuin. Daarin stonden bomen, die met elkaar vergroeid waren. Een zeer bijzonder gezicht. Mijn gids, een kunststudent die met mij mee naar binnen ging (zijn eerste keer), legde mij uit dat deze vergroeiing onder andere het huwelijk uitbeeldt. Ook vertelde hij, dat de tuinen in de Chinese cultuur erg belangrijk zijn.
Vervolgens waren de zijvertrekken aan de beurt. Daarin werd het leven van één van de vrouwen geschetst en de belangrijkheid van één van de keizerinnen uitgelegd. Er was zo veel te zien, dat ik na al deze tijd moe was van het rondkijken. Terug naar de uitgang dus. Om alles te kunnen zien in de Verboden Stad zal je wel meer moeten uittrekken dan een dag, want anders is het geen doen.
Voor de Verboden Stad ligt het Plein van de Hemelse Vrede. Dit immense plein was versierd met allerlei mooie dingen voor de Olympische Spelen. Daarnaast biedt dit megaplein ruimte aan het monument voor de volkshelden en het mausoleum van Mao.
Ik bleef niet te lang op het plein, want ik wilde nog langs de Pearl Market op Silk Street. (Vergelijkbaar met de Beijing YaShow Clothing Market, alleen wat nieuwer.) Daar heb ik een paar hebbedingetjes gekocht en mijzelf een maatpak aan laten meten. Voor pakken op maat betaal je namelijk een stuk minder dan in Nederland.
Dinsdag: hockey, kanoën, kajakken en atletiek
Op dinsdag ging ik samen met Chantal en Jolijn eerst naar een poulewedstrijd van het herenhockey. De dag ervoor had ik nog gesproken met een aantal jongens uit het team en zij hadden geen hoogstaande verwachtingen, aangezien Nederland toch al door was. Toch wonnen de Nederlandse heren en dat was natuurlijk erg leuk. Vervolgens gingen we naar de roeibaan voor het kanoën en het kajakken. Na enig uitvogelen hadden we redelijk vlot door welk type 'varen' bij welke codering hoorde. Toen werd het een stuk interessanter. Het was leuk om te zien, maar die dag was het zo warm dat we niet lang bleven. Je brandde namelijk van de tribune af. Op zich was het wel een beetje zonde van onze tijd, want het was ongeveer drie kwartier rijden met de bus.
Bij terugkomst in het dorp gingen we direct door naar het Olympisch stadion voor een avondje atletiek. Dat was erg leuk, want er kwamen ook nog Nederlanders in actie. Rutger Smith wierp de finale van de discus en Gregory Sedoc en Marcel van der Westen liepen de kwartfinales van de 110 meter horden. Verder waren er ook nog diverse finales, bijvoorbeeld de finale hoogspringen mannen en de 400 meter dames. Een topavondje dus!
Woensdag: Edith van Dijk, panda’s en hockey
Op woensdagochtend stond ik vroeg op om bij de 10 kilometer open water zwemmen van de vrouwen te gaan kijken, waar Edith van Dijk zou starten. Het open water zwemmen werd gehouden op de roeibaan, dus dat was eerste weer een aardig bustripje. Het open water zwemmen zijn primeur tijdens deze Spelen. Aangezien het dinsdag erg warm en zonnig was geweest, zat er een stuk meer smog in de lucht en daar ging Edith helaas niet harder van zwemmen. Ondanks alle aanmoedigingen kon ze de laatste ronde helaas niet met de kop van het veld mee. Toch zeer knap om, nadat ze al afscheid genomen had van de wedstrijdsport, in vrij korte tijd op de Spelen te kunnen starten. Voor Edith zelf was het natuurlijk wel teleurstellend, omdat ze voor haar 'eerste' afscheid overwinningen aan elkaar had geregen.
In de middag ging ik samen met Edith, haar man Hans en Manon naar Beijing Zoo. Daar hadden ze namelijk pandaberen en die zijn natuurlijk uniek om te zien. De panda is het nationale symbool van China. In andere dierentuinen zijn er weinig te vinden, omdat ze eigendom van China blijven. Vroeger werden ze als staatscadeau weggegeven, maar ook toen was dat in 'bruikleen'. De panda's die nu in het buitenland vertoeven, worden daar vooral gehouden voor gebruik in fokprogramma's. In de dierentuin hadden ze een groot verblijf, bestaande uit enkele binnen- en buitenverblijven. De grotere panda's lagen voornamelijk lekker te relaxen op één na, die rustig door zijn hok sjokte. De kleinere panda's hadden net voedsel gehad en waren dus druk aan het eten. Fantastisch om te zien natuurlijk! Verder waren er in de dierentuin nog veel andere dieren te zien en zelfs een heuse Sea Life afdeling. Wat er nog meer opviel was, dat de meeste dieren (op de panda's na) in oude, kleine en verroeste hokken zaten.
's Avonds ging ik naar hockey, de halve finale dames. De dames waren het hele toernooi goed in vorm en ook Argentinië bleek niet opgewassen tegen het Nederlandse geweld. Het was een leuke wedstrijd om te zien. Het gekke was overigens, dat we dit gedeelte met accommodaties gewoon op konden met onze accreditatie, zonder dat er ook maar enig probleem was.
Donderdag: Nederlandse dubbelslag
Op donderdag was het weer "op" naar de roeibaan. Daar vond opnieuw een open water evenement plaats. Dit maal de 10 kilometer voor de mannen. Ook dit evenement werd voor het eerst op de Olympische Spelen verzwommen en Maarten van der Weiden zou starten. Wat er verder gebeurde weet ongetwijfeld iedereen. Maarten zwom precies volgens plan de eerste ronden in de kopgroep en schoof vervolgens steeds iets verder naar voren. Op de laatste kilometer plaatste Maarten zijn definitieve aanval, nam de Duitser Thomas Lurz mee en dichtte het gat met David Davies. Vervolgens koos hij de juiste kant in de eindsprint en won het goud!
Een fantastische prestatie, waar veel Nederlandse zwemmers getuige van waren. Wat iedereen vast ook wel weet is, dat Maarten het gevecht met leukemie (bloedkanker) heeft gewonnen. Echt super knap, al vind hij zelf dat het aan de medische wetenschap en een dosis geluk te danken is. En ook dat klopt, dus laten we het zo noemen, dat hij het gevecht heeft overleefd. Onbekender is, dat hij met een oud-collega van mijn moeder en familievriend van ons op de behandelkamer heeft gelegen. Gelukkig zijn ze er allebei nog! Daarnaast is het gevecht tegen kanker natuurlijk super ingrijpend. Dat is niet alleen het geval voor de vechter zelf, maar ook voor de directe omgeving. Daar kan ik over meepraten, zie '
oktober' op mijn website.
Na bijgekomen te zijn van de prestatie van Maarten ging ik met een grote groep zwemmers naar het waterpolo zwembad om naar de finale van de Nederlandse dames te gaan kijken. Dat was een megaspannende wedstrijd. Zelf vond ik Nederland het beste team, maar de Amerikaanse dames hielden het reuze spannend. Het puntenverschil was het grootste deel van de wedstrijd in het voordeel van onze dames. In de laatste minuten koesterde het team de voorsprong, maar de Amerikaanse dames bleven terugkomen. Uiteindelijk kwam het einde van de finale en de dames hielden hun voorsprongetje vast! Weer goud voor Nederland! Wat een feest!
Vrijdag: de Chinese muur en de hockeyfinale van de vrouwen
Op vrijdag gingen Chantal, Linda, Jolijn en ik naar de Chinese muur, ofwel 'The great wall'. Via een soort van reisbureau hadden we dit tripje geregeld. We wilden namelijk niet naar de muur vlakbij Beijing, maar een stuk verderop. Daar was de muur namelijk nog vrijwel authentiek. Al vroeg gingen we naar het hotel, waar we opgepikt werden. Daar stond John Wu, onze gids, samen met de chauffeur al te wachten.
De rit naar de muur duurde ongeveer anderhalf uur en zo konden we prima genieten van de omgeving. Bij de muur aangekomen, konden we hem al zien liggen boven op de richel van de heuvels/bergen. Onderweg naar boven namen we, zoals dat hoort als toeristen, eerst het kabelbaantje en vervolgens een treintje. Gezien de staat van deze dingen was ik wel blij, dat we eruit gingen. Verder omhoog moest te voet afgelegd worden. Dat was best nog een eind en ik was blij, dat we het eerste stuk 'afgesneden' hadden. Onderweg kwamen we nog langs een aantal verkopers, die erg graag water en souvenirs wilden verkopen. Zo graag, dat ze ons tot op de muur volgden. Eenmaal op de muur had je een fantastisch uitzicht op de omgeving en de bergketens. Vervolgens liepen we eerst omhoog de muur op.
Toen we een van de hoogste punten hadden bereikt, keerden we om. We liepen de muur af en genoten van de cultuur. We kwamen zelfs nog een 'jaarsteen' tegen. Daarop staat in welk jaar van welke heerser die steen was gelegd. Ook zagen we nog een stukje muur, dat vrij dun was en schietgaten had. Een stevigere muur was daar ook niet nodig, want de helling erachter was erg stijl. Op sommige stukken was het erg stijl (ook op de muur) en dus best verraderlijk. Jolijn ondervond dat aan den lijve, want ze viel en had geluk dat haar camera (ook gevallen) nog werkte. Hij was wel beschadigd, heel sneu als je net een camera hebt gekocht van je zuur gespaarde centjes.
Eenmaal aan het einde van dit stuk muur gekomen, liepen we over een brug over het water. Dit scheidde de muur hier. De verdedigingswerken op de randen van de rivier waren hier goed te zien. Het tweede stuk muur bekeken we niet erg lang, want we waren al een tijd onderweg. We liepen terug over de brug en vervolgens weer een stukje naar boven en konden zo de weg inslaan naar de plek waar wij vertrokken waren. Een groot gedeelte legden wij af met een tokkelbaantje over het riviertje. Dat was erg gaaf! Daarna met het bootje terug naar de overkant. Daar aangekomen bleken we zo goed als bij ons vertrekpunt te zijn.
Toen onze gids zich bij ons gevoegd had, gingen we lunchen. We kregen genoeg eten voor 10 personen (ja, zelfs met mijn eetlust...). Vervolgens gingen we weer terug naar het Olympisch Dorp. Na anderhalf uur terugrijden zat er weer een cultureel uitje op, maar wel de mooiste tot nu toe!
In de avond gingen we met een hele grote groep sporters naar de finale van de hockeydames. Op de tribune zat ik naast de twee reserve speelsters van het Nederlandse team. Dat was wel prettig, want dan konden ze mij zo nu en dan uitleg geven. Zij waren overigens alleen in Beijing voor het geval, dat een van de andere speelsters geblesseerd zou raken. De wedstrijd was erg spannend, maar tegen het einde wisten we wel haast zeker, dat Nederland de voorsprong tegen China niet weg zou geven. We konden dus nog een gouden plak voor Oranje vieren!
Zaterdag: op de fiets het centrum van Beijing in
Zaterdagochtend kwamen Hans en Edith vragen of ik zin had om samen met hen en een vriendin van Edith, Katy, naar het centrum van Beijing te fietsen. Katy woont in Beijing. Ik moest er wel even over nadenken, maar die kans liet ik me niet ontnemen. We vertrokken eerst in de richting van het huis van Katy. We gingen daar met de taxi naar toe en zij vertelde, dat wanneer je in Beijing woont, hoe hoger je wilt wonen, des te meer je moet betalen. Daarnaast is het ook zo dat de prijs van ‘dure’ en ‘westerse’ auto’s verdrievoudigd wordt, wanneer ze worden geïmporteerd. Om even aan te geven hoe het met het geld gaat.
Daarna was het op naar het centrum. We kwamen uit op het plein met de Bell Tower en de Drum Tower, twee fantastisch mooie gebouwen. Vervolgens gingen we meer door naar het centrum. Het centrum zelf wordt steeds toeristischer en dat was wel te merken. We zagen daar "The Russian Bosco Club" en de "London Club". Verder "genoot" Hans van een keiharde massage van een al wat oudere chinees. Hierna moest Hans er vandoor, want hij had een bespreking met de coaches en teammanagers. de dames en ik gingen ergens iets drinken en vervolgens voegde Ian, de vriend van Katy, zich bij ons. Samen gingen wij een hapje eten, maar dan wel zo veilig mogelijk, want je weet maar nooit wat erin zit.
Zondag: klaarmaken voor vertrek en de sluitingsceremonie
Op zondag moesten we rond twaalf uur al onze koffer inleveren. Dat betekende natuurlijk een heleboel opruimen en in orde maken. Ik stuurde zware spullen per pakketpost naar huis en pakte mijn koffer zo economisch mogelijk in. Eenmaal de koffer afgegeven, konden we nog lekker relaxen. ’s Avonds zou namelijk de sluitingsceremonie zijn en we hadden geluk, want Nederland hoefde niet als een van de eerste landen het stadion in.
Toen de bussen klaar stonden, had de Nederlandse ploeg zich al netjes verzameld om te vertrekken. In de bus moesten we nog even wachten en vervolgens gingen naar het Olympisch stadion. Daar aangekomen konden we eigenlijk meteen doorlopen en het stadion binnengaan. Het stadion zat bomvol en binnen werden we naar een specifiek vlak geleid. Vervolgens begon de fraaie show. Ook werd de vlag overgedragen en een tijdje daarna de vlam gedoofd. Dat was voor ons nogal een verrassing, want iedereen was op de show aan het letten. Het centrale punt van de show was namelijk een enorme pilaar in het midden van het stadion. Toen het ‘Chinese gedeelte’ van de show erop zat, was het de beurt aan de Engelsen. Dit gebeurde onder leiding van een aantal Engelse sterren. Na de sluitinsceremonie gingen we weer met bussen terug naar het Olympisch Dorp en dat verlipe allemaal heel vlot.
De volgende ochtend hoefden we niet heel vroeg naar het vliegtuig en dat was wel erg lekker. We konden het rustig aan doen en even lekker ontbijten. Op weg naar de bussen liepen we in eerste instantie verkeerd, maar dat bleek gelukkig geen groot probleem. Met een paar anderen had ik het geluk, dat we snel in een van de bussen die in het Olympisch Dorp reden konden springen. Zodoende waren we snel aan de andere kant van het dorp. Daar pakte we de bus naar het vliegveld en de rest kunt u lezen in het
stukje over de ‘Welkom Thuis’ party.
