Topbanner http://www.thijsvanvalkengoed.nl

Olympische Spelen Beijing 2008

Voorbeschouwing - 08 augustus - 09 augustus - 10 augustus - 11 augustus - 12 augustus - 13 augustus - 14 augustus - 15 augustus - 16 augustus - 17 augustus - 18 augustus - 19 augustus - 20 augustus - 21 augustus - 22 augustus - 23 augustus - 24 augustus - Nabeschouwing

Verslag Thijs Trainingskamp Hong Kong, China, 12 juli – 3 augustus 2008

Vertrek en reis
Op vrijdag 12 juli verzamelde de Nederlandse ploeg zich in het Dorint Hotel Amsterdam Airport. Daar werden we opgewacht door de Nederlandse pers en stond ons een lunch te wachten. De lunch was ingericht volgens het zogenaamde jetlagprotocol. De bedoeling daarvan is dat je sneller herstelt van je jetlag. In het Dorint Hotel Amsterdam Airport was het ook de laatste mogelijkheid afscheid te nemen van familie. Voor hen en ons natuurlijk een moeilijk moment, want je gaat toch een tijd van huis. Namens de collega's kwam ook Henk Jan mij uitzwaaien.

Na de lunch vertrokken we naar Schiphol, onder begeleiding van andere collega's. Vooraf was geregeld dat wij als groep konden inchecken en dat wij snel door de douane konden lopen. Op Schiphol was er nog even tijd om geld te pinnen voor China en Hong Kong (altijd handig om van te voren te hebben), voordat onze vlucht zou vertrekken. Eenmaal aan boord hadden we tijd genoeg om ons lekker in onze stoel te nestelen. Na het opstijgen werden alle passagiers ervan op de hoogte gebracht, dat de Olympische zwemploeg van Nederland aan boord was. Voor sommige mensen natuurlijk een uitstekende gelegenheid om handtekeningen te verzamelen.

Tijdens de KLM vlucht kregen we ook nog te eten volgens het jetlagprotocol. Een uitstekende service dus. Na een uur of zes vliegen kwamen we aan op het vliegveld van Hong Kong. Zelf had ik het grootste gedeelte van de vlucht geslapen en dat was erg lekker. Zeker omdat we ’s ochtends vroeg aankwamen. Toen we eenmaal uit het vliegtuig waren en onze bagage hadden opgepikt, werden we opgewacht door iemand uit Hong Kong die ons naar het hotel begeleidde.

Eerste week
Het hotel, The Gold Coast Hotel, was een uitstekend hotel. Grote kamers, uitzicht op zee en een uitstekende eetgelegenheid. Het diner was zelfs voorzien van livemuziek. Daarnaast was er bij de maaltijden keuze uit superveel verschillende gerechten. Te kort kwamen we dus zeker niet.

Zondagmiddag konden we voor het eerst een kijkje nemen in het zwembad van de Lignan University. Het universiteitscomplex is bijzonder groot en kent nog meer sportvoorzieningen, zoals squasbanen, een krachttrainingsruimte en een grote gymzaal. Erg mooi allemaal. De eerste training was niet echt een training. Na een kilometer stond ik alweer op de kant. Het is namelijk de bedoeling het lichaam te wennen aan de nieuwe tijdzone (het is in China 6 uur later dan in Nederland) en dus wakker te blijven. Daarnaast moet het lichaam ook wennen aan het klimaat. De eerste week trainen stond dus in het teken van de aanpassing aan de nieuwe omgeving.

Vooral in de eerste cyclus deden we het erg rustig aan, daarna begonnen weer wat harder te trainen. Op woensdag- en zaterdagochtend trainen we overigens niet in het zwembad van de Lignan University, maar in het zwembad van het Hong Kong Institute of Education. Dit instituut heeft, net als de Lignan University, nog meer sportgelegenheden dan alleen een zwembad. Daar hebben ze namelijk nog een enorme gymzaal, een binnenbad, een krachttrainingsruimte en ook diverse buitensportaccomodaties. Ten slotte moet ik niet het mooie uitzicht vergeten. Het Hong Kong Institute of Education is ongeveer drie kwartier rijden, maar de eerste week liep dat niet zoals gedacht.

Op woensdag hadden we een verkeerde afslag genomen en na lang rond gezworven te hebben, werden we door het navigatiesysteem een afslag afgestuurd om te keren. Dat was geen goed idee, want het bleek een toegangsweg naar een afgegrensd gebied te zijn. Onderaan stonden dan ook politieagenten, die ons aanhielden. Aangezien onze auto’s op de bewakingscamera’s waren opgenomen, moest er flink wat papierwerk ingevuld worden. Gelukkig kwamen we er zonder bekeuringen af en wezen ze ons de weg naar het Instituut. Een half uur later (na anderhalf uur onderweg te zijn geweest) kwamen we daar aan.

Op zaterdagochtend probeerden we de routeplanner beter te volgen, maar ook toen ging het niet helemaal goed. Hij stuurde ons een oprit op die van 7-9 uur alleen door bussen gebruikt mag worden. Ook hier stonden mijn Chinese collega’s te wachten. Gelukkig begrepen ze dat wij ‘toeristen’ waren en op ons navigatiesysteem afgingen. Met een waarschuwing kwamen we er gelukkig vanaf. Toen besloten we dus maar een taxichauffeur te vragen ons naar het instituut te leiden.

In de eerste week liepen er overigens nog 160 Nederlanders op het terrein van de Lignan University rond. De jongeren waren naar Hong Kong gekomen om hun verblijf van drie weken in dit gedeelte van Azië voor te bereiden. Zij verspreidden zich samen met ongeveer 1500 anderen om kansarme kinderen en jongeren te laten sporten. Daarnaast wilden zij tijdens het sporten deze kinderen en jongeren in aanraking laten komen met hun godsdienst.

Aan het einde van de eerste week gingen we in het weekend nog wat leuke dingen doen. Op zaterdagavond bezocht een groepje van ons de avondmarkt/nachtmarkt in Hong Kong. Dat was leuk om te zien. De producten in de stalletjes waren al erg goedkoop, maar je kon er meestal nog minstens de helft op afdingen. De beste tip die ik daarvoor kan geven is, net doen alsof je laatste bod echt het laatste is en dan vertrekken. Als ze niet achter je aan komen, dan was je bod te laag, maar dat gebeurt zelden. Het was wel mooi om te zien hoe die markt werkte en de hoeveelheid mensen die erop af kwamen.

Op zondag bezochten we de grootste Boeddha ter wereld. Deze Boeddha (met boeddhistische tempel) is overigens niet erg oud, want is pas eind twintigste eeuw gebouwd. De tempel zelf bestaat uit een voortempel en ze zijn geld aan het inzamelen (door middel van donaties) om een grote tempel erachter te bouwen. De versieringen aan de tempel zijn overigens fantastisch gedetailleerd.

Week twee
De tweede week van de voorbereiding in Hong Kong begon de taper al (voor uitleg over de taper, zie column "De taper uitgelegd"). Dat betekent kortere trainingen en een paar trainingen minder die week. Dat is toch wel prettig, maar het lichaam vindt dat niet altijd even leuk. Er kan namelijk al veel van de opgebouwde vermoeidheid uitkomen en dat betekent dat ondanks dat je minder doet, je toch erg moe bent.

De eerste paar dagen ging erg lekker. Ik zwom zeer snel en technisch viel ook alles op zijn plek. Het echte ‘super’ gevoel is er nog niet, maar dat hoeft gelukkig ook nog niet. Op woensdag reden we weer naar de Hong Kong Institute of Education en dit maal reden we in één keer goed. Dat was wel prettig. Aan het einde van de woensdagochtendtraining volgde de laatste krachttraining.

In de middag ging ik samen met een paar andere zwemmers naar een shopping mall (een groot, overdekt winkelcentrum van een paar verdiepingen) in de buurt. Daar keken we even rond en ik tikte een cardreader op de kop. Die van mij was thuisgebleven en kon ik dus nog weinig met mijn foto’s. Daarna nog even lekker genoten van een kop chocolademelk bij de Starbucks.

De tweede helft van week twee volgde eigenlijk hetzelfde patroon. Op vrijdagmiddag nam ik nog een extra training vrij. In de ochtend moesten we een stevige set zwemmen, maar door vermoeidheid en het warm zwembadwater (dik 30 graden) liep dat voor geen meter. Het leek me beter om het lichaam dus wat extra te laten uitrusten. Zaterdagochtend ging het gelukkig al een stuk beter. Het was ook wat koeler, dus dat was extra fijn.

Zaterdagmiddag ging ik samen met Marcel Wouda en Manon van Rooijen naar het elektronicadistrict in het centrum. Een van de belangrijkste plekjes daar is een flatgebouw met vier verdiepingen. Elke verdieping staat vol met elektronicazaakjes. In elk zaakje lopen ongeveer drie werknemers die je maar wat graag van dienst willen zijn. De prijzen zijn er verder ook nog eens erg laag en de hoeveelheid spullen die ze hebben is echt ongelooflijk. Zelf had ik er een paar kleinigheidjes gekocht. Op zondag bleef ik lekker in het hotel en dat beviel me erg goed.

Week drie
De laatste week gingen er opnieuw een paar trainingen van het programma af. Daarnaast werden de trainingen weer iets korter. Deze week beginnen Jolijn en ik al echt de puntjes op de i te zetten. De eerste taper week was namelijk meer een overgang van de ‘gewone’ trainingsweken naar de taper. Deze week taperen we ‘echt’. We doen nu ook heel veel snelheidswerk. Voornamelijk op korte stukjes sprint. Daarnaast zwemmen we ook geassisteerd aan een elastiek. Hiermee kunnen we boven onze wedstrijdsnelheid uitkomen en dat is heel goed voor de coördinatie. Ook is het goed voor de techniek.

Op de rustdagen deed ik nu niet veel, behalve uitrusten en op bed liggen. Het lijf heeft dat dan namelijk echt hard nodig. Ik had nog wel een keertje naar de shopping mall kunnen gaan om wat te drinken, maar dat vond ik niet echt nodig. Ik wilde liever lekker in bed liggen. We hadden een tv-kanaal waarop continu films werden uitgezonden. Dat biedt natuurlijk wel het nodige vermaak. Daarnaast was er Discovery Channel, dus aan tv-programma’s geen gebrek.

Vrijdagnacht voelde ik met niet helemaal honderd procent en ik kwam lastig in slaap. Zaterdagochtend was het nog wat minder. Ik was wel naar de training gegaan, maar besloot mijn lichaam niet extreem uit te putten. Na anderhalve kilometer stond ik alweer op de kant. In de middag voelde ik me steeds slechter. En aan het einde van de middag bleek ik ziek te zijn. Ik had koorts, 38.5 graden. Natuurlijk een slecht moment. Daarom werd ook besloten dat ik niet met de ploeg mee zou gaan naar Beijing. Ik zou later vliegen. Dit omdat ik dan niemand uit de ploeg kon aansteken en daarnaast omdat ik dan niet de zwaarte van de reis er bovenop zou krijgen.

Dit bleek een gouden greep, want zondagochtend had ik geen koorts meer. Ik had Tamiflu gekregen van Cees Rein. De koorts bleef ook de rest van de zondag weg en maandag kon ik alweer zwemmen. Op maandag ging ik met Maarten van der Weijden en Edith van Dijk mee naar het zwembad. Daar zwom ik ’s ochtends en ’s middags een kilometertje. Dat ging verbazingwekkend aardig.

Maarten en Edith blijven tot 14 augustus nog in Hong Kong trainen alvorens zij naar Beijing afreizen. Ze zitten daar natuurlijk niet alleen. Ook de trainer van Edith, een fysiotherapeute en teammanager zijn aanwezig. Zodoende had ik ook genoeg aandacht van de begeleiding daar en werd er goed voor me gezorgd toen ik ziek was!

Op dinsdag 5 augustus vertrok ik dan eindelijk naar Beijing!
Informatie:
Website OS 2008
Special OS Zwemkroniek.com
Website NOC*NSF
Website KNZB

Overig:
NOC*NSF video over Jolijn en Thijs
Artikel De Stentor over Jolijn en Thijs


Datum en plaats:
08 - 24 augustus 2008
Beijing, China


Lengte zwembad:
50 meter


Foto's: